„Katharsis II” czeka na sztorm, który uderzy z północy. Za rufą 3000 mil morskich
Relacja satelitarna z 63 stopnia szerokości geograficznej południowej.
Film „Załoga” – portrety wszystkich uczestników wyprawy (grudzień 2017 roku).
11.01.2018.
„Katharsis II” już od tygodnia żegluje na południe od 60. równoleżnika szerokości geograficznej południowej – po przybrzeżnych wodach Antarktydy. Kierując się na wschód, załoga nastawia zegarki, dostosowując godzinę do kolejnych stref czasowych. Obecny czas jachtowy: UTC +5 (4 godziny później niż w Polsce).
Strona wyprawy: www.antarcticcircle60s.pl.
Przed załogą jeszcze co najmniej dwa miesiące żeglugi po bardzo wymagającym akwenie i tak blisko kontynentu, jak tylko pozwolą na to warunki lodowe. Teoretycznie jest to droga najkrótsza, co jednak nie musi oznaczać, że najszybsza. Przy samym lądzie spotkać można przeciwne prądy oraz mniej korzystne wiatry. Szczególnie ważne będą dwa miejsca: Morze Rossa i Morze Weddella. U wejścia do Morza Rossa „Katharsis II” może być za około dwa tygodnie. Jednak, jeśli lodu będzie dużo (jak podczas rejsu w 2015 roku), żeglarze będą zmuszeni do wydłużenia szlaku i opłynięcia bariery lodowej. Kolejne duże zgrupowanie lodu załoga spotka prawdopodobnie w okolicy Morza Weddella, pas lodu może sięgać poza 60. równoleżnik. Ale to dopiero w połowie lutego…
Na szerokości 63 równoleżnika, o tej prze roku zanika noc i wydłuża się dzień. Brak ciemności ułatwia obserwację. Duże góry lodowe można stosunkowo łatwo ominąć, ale mniejsze growlery już nie. Są widoczne dopiero z kilkuset metrów. Manewrowanie między dryfującymi kawałkami lodu, przy pełnej prędkości, jest bardzo wymagające. W pobliżu gór lodowych zwijane są przednie żagle i jacht znacząco zwalnia. Łatwiej w ten sposób unikać przeszkód.
11.01.2018 „Katharsis II” dotarł do 85. południka. Na mapach lodowych widać, że w tych okolicach zalega pak lodowy wychodzący z Zachodniego Lodowca Szelfowego. Jednocześnie w tym kierunku zbliża się bardzo głęboki niż (centrum 930 hPa), z niemalże huraganowym wiatrem i falami przekraczającymi 15 metrów. Planowaliśmy uciec przed silnymi przeciwnymi wiatrami schodząc w pobliże kontynentu i poza pak lodowy, gdzie miało być spokojniej. Najnowsza prognoza wymusiła jednak zmianę planów. Zamknęło się przejście w paku lodowym. Niż zejdzie jednak bardzo blisko kontynentu. Musimy popłynąć na północ, opływając rozległy pak lodowy, by nie mieć kry ani przed dziobem, ani za rufą, kiedy uderzy sztorm.
Przygotowując się do kolejnego wyzwania, myślę także o naszej załodze. Dobrze dobrana ekipa to jedno z najważniejszych wyzwań dla kapitana przygotowującego długi rejs. Ma to szczególne znaczenie podczas trudnych wypraw w rejony polarne, kiedy musimy być absolutnie samowystarczalni i polegać na sobie nawzajem bez wyjątku. Mam to szczęście, że pływam z ludźmi z pasją, których mogę darzyć pełnym żeglarskim zaufaniem. W sytuacjach ekstremalnych, gdzie jeden błąd może grozić katastrofą o nieobliczalnych konsekwencjach, jest to po prostu niezbędne.
Przygotowywaliśmy się do żeglugi w lodach, w trudnych warunkach pogodowych, gdzie trzeba być gotowym na wszystko, także na to czego się nie spodziewamy. Oczywiście liczy się doświadczenie żeglarskie, ma ono swoją wielką wartość, ale równie ważny jest dobór charakterów. Spędzamy ze sobą kilka miesięcy na bardzo ograniczonej przestrzeni. Stajemy się jedną rodziną, musimy nauczyć się wspierać nawzajem w każdej chwili.
Jestem przekonany, że z tą załogą można podjąć się każdego trudnego wyzwania, a takim jest niewątpliwie wyprawa dookoła Antarktydy po jej przybrzeżnych wodach. Jak do tej pory żaden jacht tego jeszcze nie zrealizował…
Mariusz Koper
