Wschodni Bałtyk wart odkrycia
Od łotewskiej Lipawy, przez Zatokę Ryską, ku portom Estonii. Jak się zmienia wschodnie wybrzeże Morza Bałtyckiego.
Tętniące życiem stolice (Ryga i Tallinn), popularne kurorty (Jurmała i Parnawa), zabytki, restauracje, bezkresne białe plaże oraz sosnowe lasy porastające wyspy – w takiej scenerii może
przebiegać rejs wzdłuż wschodnich wybrzeży Bałtyku, do najciekawszych morskich zakątków Łotwy i Estonii. Jeśli dodamy do tego sieć ponad 70 portów i marin z nowoczesną infrastrukturą (woda, prąd, internet, serwis techniczny, a nawet sauny), otrzymamy przepis na niezwykłą morską ekspedycję.
Większość marin wschodniego Bałtyku znajduje się w Estonii, która ma wyjątkowo długą i urozmaiconą linię brzegową – w regionie mamy około 2200 wysp i wysepek. Z kolei wybrzeże Łotwy, liczące 500 km, jest bardziej regularne. Porty znajdują się tam w 11 miejscowościach (Lipawa, Pāvilosta, Windawa, Roja, Mērsrags, Engure, Jurmała, Ryga, Skulte, Salacgrīva i Kuiviži). Jeśli chcemy bez pośpiechu poznawać wybrzeże Łotwy, na rejs trzeba przeznaczyć dwa tygodnie. A jeśli celem jest także Estonia, warto dorzucić kolejne kilkanaście dni. Oficjalne szlaki wodne w obu krajach są dokładnie oznakowane i naniesione na popularne mapy elektroniczne. Warto zwrócić uwagę, że w ostatnich 30 latach żeglarstwo w regionie narodziło się na nowo. Na Łotwie, liczącej zaledwie 1,9 mln mieszkańców, zarejestrowano już ponad 400 jachtów. W rzeczywistości jest ich więcej, bo niektóre żeglują pod banderą fińską lub szwedzką (w tych państwach zostały zakupione). W ostatnich pięciu latach przedstawiciele Łotwy i Estonii łączyli wysiłki i dzięki dofinansowaniu z Unii Europejskiej zrealizowali wspólne projekty modernizujące przystanie jachtowe. Dzięki temu powstała sieć portów, która pozwala planować ciekawe trasy turystycznych rejsów.
Wybrzeże Łotwy podzielone jest na dwa odcinki: zachodni (100 mil morskich odsłoniętego brzegu) oraz północny (Zatoka Ryska), na który prowadzi cieśnina o szerokości 30 mil leżąca między lądem a estońską wyspą Sarema. W Zatoce Ryskiej cumować można w ośmiu miejscach: Roja, Mērsrags, Engure, Jurmała, Ryga, Skulte, Salacgrīva i Kuiviži. W stolicy mamy aż pięć przystani. Dysponują one miejscami także dla większych jednostek. W większości łotewskich portów dostępne są samoobsługowe bosmanaty, z których żeglarze korzystają przez mobilne aplikacje.
Estonię możemy podzielić na trzy regiony żeglarskie: Pärnu i wybrzeże południowo–wschodnie, Estonię zachodnią wraz z wyspami oraz Tallinn i Estonię północną. W archipelagu wysp dominują dwie największe: Sarema znana z kraterów po meteorytach, pastwisk, wiatraków i miejsc przepełnionych historią oraz wyspa Hiuma słynąca z plaż, pięknej przyrody i ciszy. Szczególnie atrakcyjnie prezentują się płytsze wody osłonięte zlokalizowane między lądem a wyspami oraz północne wybrzeża Zatoki Ryskiej. Najlepszym przewodnikiem w planowaniu żeglarskiej wyprawy ku wschodnim wybrzeżom Bałtyku jest strona www.eastbaltic.eu. Można tam pobrać bezpłatne przewodniki dla żeglarzy po portach Estonii i Łotwy, a także obejrzeć filmy pokazujące wejścia do portów. Są też mapki zawierające wskazówki nawigacyjne oraz kontakty do lokalnych firm czarterowych.
Więcej na łamach magazynu „Wiatr”:
https://publuu.com/view2/287/8352/page/10
Program Interreg Estonia-Łotwa: „Poprawa infrastruktury żeglarskiej i budowa sieci portów jachtowych w Estonii i na Łotwie”. Niniejsza publikacja odzwierciedla poglądy autora. Instytucja zarządzająca programem nie ponosi odpowiedzialności za sposób wykorzystania tych informacji.