ŻEGLARZ ROKU 2024

Maciek Sodkiewicz

Nominacja za pokonanie Przejścia Północno-Zachodniego.

Fot. Lodowe Krainy

Załoga jachtu „Inatiz”, dowodzona przez Maćka Sodkiewicza, pokonała słynne Przejście Północno-Zachodnie. Po opuszczeniu Grenlandii, ekipa przepłynęła ponad 3500 mil ze wschodu na zachód, zmagając się z lodem, mgłami i sztormami. Dopłynięcie do północnego koła podbiegunowego w cieśninie Beringa, które jest umowną granicą Northwest Passage, zajęło prawie 50 dni. Był to najważniejszy i najtrudniejszy etap trzyletniej wyprawy „Lodowe Krainy – Orange in the Ice”. Jej celem jest okrążenie Ameryki Północnej oraz dokładna eksploracja wód, szczególnie Alaski i Meksyku. „Inatiz” dołączył do grona zaledwie kilku jachtów pod polską banderą, które przebyły ten arktyczny szlak. Udało się w ostatniej chwili, bo ekipa zatrzymywała się po drodze, by rozwiązywać problemy techniczne, a nadciągający lód zaczynał już zamykać drogę. Maciek Sodkiewicz powraca w szranki plebiscytowej rywalizacji po zaledwie dwóch latach – głosami czytelników został laureatem konkursu Żeglarz Roku Magazynu „Wiatr” za rok 2022. Otrzymał wówczas nominację za organizację arktycznej wyprawy na niedostępną Zatokę Hudsona, jedną z największych zatok na świecie.

Dla załogi Maćka przepłynięcie przejścia nie było głównym celem. Żeglugę w tamtych rejonach wykorzystali, by dotrzeć do historycznych miejsc związanych z legendarną wyprawą Sir Johna Franklina. Przez cały czas balansowali między pokusą zboczenia ze szlaku i dotarcia do kolejnego punktu, a ryzykiem uwięzienia z lodach Arktyki. Udało się im odnaleźć wiele historycznych miejsc, w tym aż pięć związanych z feralną wyprawą. Począwszy od grobów uczestników ekspedycji na Beechey Island, aż po dotarcie do załogi kutra badawczego „Martin Bergmann”, który w 2016 roku odnalazł wrak HMS „Terror”, kończąc tym samym poszukiwania trwające 168 lat.

– Po pokonaniu Przejścia Północno-Zachodniego naszła mnie refleksja: nie warto się spieszyć – mówi Maciek Sodkiewicz. – Nauczeni doświadczeniem zebranym przez ostatnie lata w północnych rejonach, coraz bardziej zaczynamy doceniać niespieszną eksploracyjną włóczęgę, a nie tylko gnanie po kolejne rekordy. Rejs dookoła Ameryki Północnej zaplanowaliśmy początkowo na trzy lata, ale już dziś czujemy, że może się wydłużyć do czterech. Łódkę przygotowaliśmy do zimy w Kodiak na Alasce. Miasto jest stolicą wyspy o tej samej nazwie, leżącej przy południowych brzegach Alaski, gdzie z kontynentu wyrasta na wschód łańcuch wysp Aleuty. Będąc w tak niezwykłym miejscu, grzechem byłaby pospieszna żegluga na południe. Chcemy więc pozostać tu trochę dłużej, pożeglować w najciekawsze zakątki i zobaczyć, jak się zmienia Alaska w dobie upadającego rybołówstwa i coraz bardziej wyludnionych osad. Podziwiając cielące się do morza lodowce, dziką przyrodę, żywiąc się owocami morza i krabami królewskimi. Dopiero gdy nasycimy się tym regionem, obierzemy kurs na południe, wzdłuż wschodnich wybrzeży Kanady i Stanów Zjednoczonych, aż po Meksyk i Morze Cortéza (Zatokę Kalifornijską).

– „Inatiz” zostaje na zimę w wodzie, ale jest bezpieczna w miejscowym porcie i starannie przygotowana na mrozy, które mogą tu sięgać -15 stopni Celsjusza. Będziemy też co jakiś czas dolatywać na miejsce, by doglądać łódki – dodaje Maciek. – W kolejnych sezonach, gdy jacht zbliży się do Panamy, zorganizujemy przeprawę przez Kanał Panamski na wschód, a później powrócimy do Polski przez Jamajkę, Kubę, Bahamy, Bermudy i Azory. W załodze pojawiają się także głosy postulujące organizację wypraw na południe, ku Hornowi i fiordom Patagonii – pomysłów na niezwykłe wyprawy jest tak wiele, że pewnie życia nam nie starczy...