Search and Rescue. Ludzie i procedury po drugiej stronie czerwonego przycisku. Raport Kamila Woźniakiewicza

Czy w parze ze zdobywaniem patentów idzie świadomość zagrożeń wynikających ze specyfiki morskich warunków i zdolność do radzenia sobie w sytuacjach awaryjnych? Nie zawsze. Z punktu widzenia wymagań PZŻ, żeglarze morscy to grupa osób świadomych i kompetentnych. Odbyli odpowiednie przeszkolenia i zdali egzaminy. Znają więc procedury związane z alarmowaniem, postępowaniem w sytuacjach kryzysowych i współdziałaniem ze służbami SAR. Świadectwo operatora łączności bliskiego zasięgu (SRC) wskazuje, że jego posiadacz jest biegły w zakresie stosowania technik i procedur GMDSS w obszarze morza A1. Dobrowolne uczestnictwo w kursie Indywidualnych Technik Ratunkowych konwencji STCW dodatkowo poszerza kompetencje skippera. Później jednak wszystko weryfikuje życie oraz scenariusz pisany przez morze. Każdego roku rośnie liczba akcji przeprowadzanych przez Morską Służbę Poszukiwania i Ratownictwa. Co piąta akcji w polskiej strefie odpowiedzialności dotyczy właśnie żeglarstwa morskiego. Pisząc ten artykuł, chciałem przede wszystkim zwiększyć efektywność komunikacji między służbą SAR, a załogami, których życie podczas niebezpieczeństwa na morzu mamy chronić. Nie będę powtarzać treści, które znacie ze szkoleń. Pokażę natomiast, z perspektywy Morskiego Ratowniczego Centrum Koordynacyjnego, co się dzieje od chwili wciśnięcia czerwonego przycisku Distress, do momentu pojawienia się na miejscu zdarzenia statku ratowniczego.

Cały artykuł na łamach magazynu „Wiatr”.

WEB KIOSK: 

PDF: